මගේ අදහස්

පසුගිය කොටසින්...

අපි දෙන්නගේ කතාව එතනින් නතර උනා. මමත් මහ අවුලක පැටලිලා. මම මොකද කරන්නේ ? අමිත් මාත් එක්ක දිගටම හිටියා හො නැතා,මට බෑ කසාදයක් කරන් පිස්සුවක් නටන්න. ලංකාවෙ මට ඕන දේ කරන්න බෑ කියල මම දන්නවා. ඒත්............ අමිත් මගේ ඔෆීස් එකට එනකොට මම අහස පොළව ගැටලන්න කල්පනා කර කර හිටියේ.
අද එතැන් සිට....

"මොනාද අයියේ කල්පනා කරන්නෙ ?" අමිත් ඇහුවේ ඔෆීස් එකේ දොර ලොක් කරන ගමන්.

"අපි ගැන"

"අපි ගැන මොනාද හිතන්න තියෙන්නෙ ?"

"අපි දෙන්න අනාගතය ගැන තාම හිතුවේ නෑ නේද අමිත් ?"

"අනාගතය හිතන්න කලින් වර්තමානය ගැන හිතන්න එපාය. වර්තමානය මට කියන්නෙ ගිහින් දවල්ට කාපන් කියල. යමුද ?"

"යමු"

අපි දෙන්න අර අපාර්ට්මන්ට් එක බලන්න ගිය දවසේ කන්න ගිය මාතර ආච්චිගෙ කඩේට ගියා. එතන කෑම නම් මරේ මරු. එල පොට් එක. ඇතුල් පාරක තියෙන හින්ද වැඩිය සද්ද බද්දත් නෑ. අපිට ඕන දෙයක් බෙදා ගන්න පුලුවන්, ඕන තරමක් කන්නත් පුලුවන්. කොච්චර කෑවත් ගාන එකමයි. හැබැයි ඉතුරු කලොත් අමතර ගෙවන්න වෙනවා. ඒක හොඳයි එතකොට කව්රුත් විසි කරන්නෙ නෑනෙ. අපි දෙන්න කෑම දෙකක් බෙදාගෙන මුල්ලක තිබ්බ මේසෙකින් වාඩි උනා.

"ඔන්න දැන් ඉතින් කියන්න අනාගතේ ගැන" අමිත් හිනා වෙවී කිව්ව.

"මේක විහිලුවක් නෙමේ අමිත්. අපි ටිකක් සීරියස් මේ ගැන හිතන්න ඕන. දැන් ඔයා මොනාද කරන්න හිතන් ඉන්නෙ කැම්පස් එක ගැන ?"

"ඒක ජනවාරි පටන් ගන්නවා. මම ඇප්ල්යි කරල තියෙන්නෙ. CIMA ත් පටන් ගන්නවා ජනවාරි වලම. "

"ඒක හොඳයි. එතකොට අපි ගැන මොකද කියන්නෙ ?"

අමිත් මගේ දිහා අමුතු විදියකට බැලුවා. හරි මමම පටන් ගන්නන්කො කතාව.

"මට හැමදාම හොරෙන් ඕගොල්ලන්ගෙ ගෙට රිංගන්න බෑනෙ මල්ලි. අනික් අතට හැමදාම දෙන්න දෙතැනෙ ඉන්නත් බෑ."

"ඉතින් මොකද්ද අය්යගෙ යෝජනාව මේ ගැන ?"

"මම අපාර්ට්මන්ට් එකට පදිංචියට ගියාම එනවද මාත් එක්ක ඉන්න ?"

"අපෙ අම්මලත් එක්ක කතා කරල බලමු. මම හිතන්නෙ නෑ ඒක ප්‍රශ්නයක් වෙයි කියල"

"ඒ කියන්නෙ ඔයා කැමතියි ?"

"ඔව්"

අම්මෝ මට පැනල අමිත්ව කිස් කරන්න හිතුන. ප්‍රශ්න වලින් ගොඩක් ඉවරයි. අදම ගිහින් ඉතුරු furniture ටික අරගන්න ඕනෙ. අපි කාල කෙලින්ම ගියේ showrom එකට.

"හරි බබී දැන් තෝරන්න ඔයාගෙ room එකට බඩු."

"මොකක් ? ඒ කියන්නෙ අපි කාමර දෙකකද ඉන්නෙ ?"

"නෑ නෑ. ඒ උනාට ලෝකෙට පේන්න එහෙම කරන එක හොඳයි නෙ. අනික මාත් එක්ක තරහ ගියාම ඉන්න තැනකුත් තියෙන්න එපාය. ඔයාගෙ කාමරේට සින්ගල් ඇඳක් ගන්න. එතකොට ඔයාගෙ studies කරන්න තැනක් තියෙන්නෙ ඕනෙ. ඒකට බඩු ගන්න."

මට එපා උනා මෙයත් එක්ක බඩු තෝරන්න ගිහින්. අපේ අම්ම සාරි තෝරනවට වඩා හපන්. ඕන මගුලක් කරගනින් කියල මං ගියා ඔෆීස් එකට. ඕන තරම් තෝරල එන්නෙ නැතෑ. කොහොම හරි මේක වැඩ ඉවර කලේ පැය කීපෙකට පස්සෙ. ටිකක් කලින් ගෙදර යන්න ඕනෙ කියල හිතුව මම. හිමින් සැරේ මගේ බඩු පැක් කර ගන්න පුලුවන්. සිද්ධ වීගෙන යන දේවල් වල හැටියට ඉක්මනටම පදිංචිය මාරු කලොත් හොඳයි. මගේම තැනකුත් තියෙන එකේ මොනාටද තව බලන් ඉන්නෙ.

මම අමිත්වත් එයාගෙ ගෙදරින් බස්සල ගෙදර ආව. සුපුරුදු විදියට අම්ම තේ එක අරන් ආව. අපාර්ට්මන්ට් එකට ගියාට පස්සෙ කව්ද මට තේ අරන් එන්නෙ. අම්මගෙ කෑම බීම නැතිවෙන බව මතක් වෙලා මගේ ඇස් දෙකට කඳුලකුත් ආව. මොනා කරන්නද ?

මම මගේ කෑල්ල පුරාම ඇවිදල බැලුව මොනාද මම අරන් යන්නෙ කියල. අන්තිමට මම තීරණය කලා වැඩිය මුකුත් අරන් යන්නෙ නැතුව ඇඳුම් ටිකයි, මගේ පොත් ටිකයි විතරක් අරන් යනව කියල. master bedroom එක දැනටමත් ලෑස්ති නිසා මේ ටික හෙට අරන් යන්න පුලුවන්. මම ඇඳුම් වලින් වැඩි කොටසක් ලොකු Traveling bag කීපෙකට දාල පැක් කලා. පොත් පැක් කරන්න නම් කාඩ්බෝඩ් පෙට්ටි ටිකක් හොයා ගන්න වෙයි. බෑග් දෙක පැත්තකින් දාල මම ගියා නා ගන්න.

නාල එලියට එනකොට මට ඇහුන ෆෝන් එක රින්ග් වෙනවා. අමිත්......

"කොහෙද හලෝ හිටියෙ ? මම කීපාරක් ගත්තද ?"

"calm down sweet heart. මම බාත්රූම් එකේ හිටියෙ"

"අපෝ ඇති යන්තම් ගඳ යන්න නාගෙන. අපිට හෙට කරදරයක් නැතුව ඉන්න පුලුවන්."

"වරෙන්කො හෙට මම කරදරේ පෙන්නන්න."

එත්කොටම බෙල් එක වැදුන.

"බබී කව්ද ඇවිත් මම පස්සෙ කෝල් එකක් දෙන්නම්. "

තුවාය පිටින්ම මම ගියා කව්ද බලන්න. නිසල් මල්ලි. මොකෝ මේ වෙලාවෙ ? මම දොර ඇරිය එයාට ඇතුලට එන්න.

ඇතුලට ඇවිත් මා දිහා අමුතු විදියට බලන් හිටපු නිසල් එක පාරටම මගේ ඇඟ වටේ අත් දාල මාව බදාගෙන මාව කිස් කලා. මේ මොකද්ද මේ වෙන්නෙ ?