මගේ අදහස්

පසුගිය කොටසින්...

අමිත් මගේ අතින් ඇදගෙන උඩට ගෙනිච්චා. කරන වැඩ ඔක්කොම වැඩි සද්ද නැතුව තමා කරන්න උනේ. කටින් සද්දෙ පිටවෙනකොට කොට්ටයක් හපාගෙන ඒක නවත්ත ගත්තා.

අද එතැන් සිට....

පහුවෙනිදා උදේ පාන්දරම නැගිටලා හොරෙන්ම මාරු උනා. අමිත් මාත් එක්ක ගේට්ටුව ගාවටම ආව. යන්නම් කියල අමිත්ව කිස් කරල එලියට ආව විතරයි......

"සයුරු අය්යෙ.... මොනාද මේ මෙහෙ කරන්නෙ මේ පට්ට පාන්දර ? "

හුටා පෝච්චි. උදාර මල්ලි. ඌ තමා අමිත්ගෙ හොඳම යාලුව. එයා තමයි අමිත්ව කටිනෙට ඇදගෙන ආවෙත්. දැන් දීපංකො උත්තර.

"මොන පාන්දරද බං. 7 ත් පහුවෙලා. ඊයෙ මගේ ෆෝන් එක දාල ගිහින් මෙහෙ ඒක ගන්න ආව වැඩට යන්න කලින්."

"මම දැනගෙන හිටියෙ නෑනෙ අය්ය අමිත්ව අඳුනනවා කියල."

"අමිත්වනම් අඳුනගත්තෙ එදා කටිනෙ දවසෙ. අමිත් ගෙ අම්ම අඳුනනව මම. interior designer කෙනෙක්නෙ. "

කෙලල ඇරිය පත ගජබින්නයක්. උදාර අවුලක් නැතුව කතාව පිලිගත්තා. තව කොච්චර කාලයක් මේව හංගගෙන ඉන්න පුලුවන් වෙයිද දන්නෙ නෑ. අද නූලෙන් බේරුනා. හෙට ? මම හොර පාරෙන් ගෙදර ඇවිට් මගේ කෑල්ලට රිංග ගත්තා. නා කියා ගෙන හෙම ඉවර වෙලා මුලු රෑම ගෙදර හිටිය වගේ පහලට බැස්ස. මල්ලි කෑම මේසෙ. අම්ම කෑම බෙදනවා. මම මල්ලිට එහා පැත්තෙන් වාඩිවෙලා අම්මට නොපෙනෙන්න මල්ලිට බයික් එකේ යතුර දුන්න. අම්ම පොඩ්ඩක් එහාට වෙනකන් ඉඳල මල්ලි කිව්ව,

"මම එන්නම් තමුසෙව හම්බ වෙන්න ඔෆීස් එකට"

ඒ පාර මෙයා මොකාටද එන්න හදන්නෙ ? මේක නිකන් ඌ මගේ අය්ය වගේ. කාල බීල ඉවර වෙලා මම ගියා අමිත්ව ගන්න. අර මැගසින් වැඩේට එයාටත් ජොයින් වෙන්න ඕන කිව්වනෙ. පරක්කු වෙලා තිබ්බ හින්ද මම ඇතුලට යන්නෙ නැතුව හෝන් එක ගැහුවා එලියේ ඉඳලා. අමිත් ආව ෆයිල් ගොන්නකුත් උස්සගෙන.

"මොනාද මේ ?"

"මම කරපු පරන වැඩ."

"ඕකේ. යමුද අපි ?"

"යං"

මම අමිත් එක්කගෙන ගියා දිමුතුගේ ඔෆීස් එකට.

"ඔන්න දිමුතුට මම මැගසින් වැඩේට උදව්වට ගෝලයෙක් හොයාගෙන ආව."

දිමුතුට අමිත්ව අඳුන්වල දීල මම ගියා මගේ ඔෆීස් එකට. ටික වෙලාවකින් දිමුතු ආව මාව හම්බ වෙන්න.

"මොකෝ ගෝලයා ?"

මිනිහ මුකුත් නොකියා මට මොකද්ද මැගසින් එකක් දිග ඇරල වෙන්නුවා.

"මේ සර් අමිත් ඉස්කෝලෙ කරපු මැගසින් එක. කොල්ල මාර innovative. බලන්න මේ layout designs. එයාමලු කලේ. බොස් නියම කෙනාව තමා මට ගෙනත් දුන්නෙ. දෙන්නම්කො දැන් අපි දෙන්න නියම වැඩක්"

අමිත් ගෙ වැඩ නම් නියම තමා. මිනිහට මාර දක්ෂතාවයක් තියෙනවා. මගේ කට කොණට හිනාවක් ආව. කාගෙද කොල්ල ? කාටද ආඩම්බර ?

"දිමුතු අපේ ඕපනින් එක ගැන නියම ආටිකල් එකක් යන්න ඕනෙ. තව සතියකින් දෙකකින් අලුත් showroom එකේ වැඩ ඉවරවෙයි. ඊට පස්සෙ හොඳ ෆොටෝ ටිකක් එහෙම අරගෙන ඒ වැඩේ කරන්න."

"හරි බොස්. අද හවස යන්න කලින් මම දෙන්නම් රිපොර්ට් එකක් මොනාද යන්න ඕනෙ කියල මම හිතන ආටිකල් ගැන. මම හිතුවෙ පලවෙනි magazine එක කොපි 2000 ක් ගහමු කියලා. ප්‍රින්ටින් වලට ලක්ෂ 3-4 අතර ගානක් යයි. කිසිම ප්‍රශ්නයක් නැතුව ඒක advertising වලින් කවර් කරගන්න පුලුවන්. "

"සල්ලි වලට වඩා දිමුතු වැදගත් reputation එක. මේක අතරමග නවත්තන්න බෑ. අපේ නම සවුත්තු වෙනව එහෙම උනොත්. "

"නවතින්නෙ නෑ බොස්. බය වෙන්න එපා."

දිමුතු ගිහින් ටික වෙලාවකින් මල්ලි ආවා. බලමු එයා නටන්න හදන්නෙ මොකාටද කියල.

"අයියෙ මොකද්ද ඔයා මේ අමිත් එක්ක කරන්නේ."

"මම මොනා කරනවද කියන එක ඔයා හොඳටම දන්නවනෙ. ඕක අහන්නද මේ ආවෙ ?"

"මේ ඇමරිකාව නෙමේ. ලංකාව. එහේ කරපුවා මෙහෙ කරන්න බෑ. පොඩ්ඩක් හිතල බලන්න මේව පිටට ආරංචි උනොත් මොකද වෙන්නෙ කියල. "

"මට ඔයා මොකද්ද කරන්න කියන්නෙ මල්ලි ? ගෑණියෙක්ව කසාද බැඳගෙන ජීවිතේ දුක් විඳින්න කියලද ?"

"මම එහෙම කිව්වෙ නෑනෙ. ඔයා අනිත් පැති වලිනුත් හිතන්න. අම්මයි තාත්තයි මේව දැනගත්තොත් ගෙදරින් එලවයි"

"මම ඒක බලාපොරොත්තුවෙන් ඉන්නෙ. ඒ නිසයි මම අපාර්ට්මන්ට් එකක් ගත්තේ. මම කොහොමත් ලබන මාසෙ පදිංචිය මාරු කරනවා."

"අපාර්ට්මන්ට් එකක් ? ඇයි අපි කාටවත් කිව්වෙ නැත්තෙ.?"

"කිය කියා කරන්න ගියොත් වෙන්නෙ නෑනෙ. මම අපාර්ට්මන්ට් එක ගන්න ලෑස්ති කරගත්තෙ අමිත් හම්බවෙන්න ගොඩ දවසකට කලින්."

"අම්මටයි තාත්තටයි මොනාද කියන්න හිතනින්නෙ ?"

"වැඩට යන්න ලේසි වෙන්න අලුත් ඔෆීස් එක ලඟින් ගත්තා කියනවා."

"මං දන්නෙ නෑ හලො මොනා කරනවද කියල."

"එන විදියකට මූණ දෙනව මොනා කරන්නද ? බැරිම උනොත් මිස ලංකාව දාල යන්න මගේ අදහසක් නෑ. ඒත් බැරිම උනොත් ඒකවත් කරනවා."

අපි දෙන්නගේ කතාව එතනින් නතර උනා. මමත් මහ අවුලක පැටලිලා. මම මොකද කරන්නේ ? අමිත් මාත් එක්ක දිගටම හිටියා හො නැතා,මට බෑ කසාදයක් කරන් පිස්සුවක් නටන්න. ලංකාවෙ මට ඕන දේ කරන්න බෑ කියල මම දන්නවා. ඒත්............

අමිත් මගේ ඔෆීස් එකට එනකොට මම අහස පොළව ගැටලන්න කල්පනා කර කර හිටියේ.